Lornetka Delta Optical Voyager II 20x50

Lornetka Delta Optical Voyager II 20x50

Lornetka Delta Optical Voyager II 20x50

Synonimy: kod producenta, symbol producenta, symbol, kod produktu, symbol dostawcy

Unikalny kod nadawany produktowi przez producenta w celu łatwej identyfikacji.

Nazwa serii lornetkowej, którą można wygodnie posłużyć się np. przy wyborze filtra produktowego na stronie WWW Delta Optical. Po wybraniu i aktywacji przyciskiem „Filtruj” na stronie pojawiają się jedynie lornetki z danej serii.

Parametr ten określa powiększenie kątowe obrazu lornetki. Na przykład, powiększenie 10x oznacza, że oglądany przez lornetkę obiekt znajdujący się w odległości 1000 m, wyglądał będzie tak, jakby był oddalony od obserwatora o jedynie 100 m.

Średnica soczewki obiektywu ma istotny wpływ na ilość światła zbieranego przez obiektywy, jak również determinuje kątową zdoloność rozdzielczą obrazu. Im większa średnica soczewki, tym jaśniejszy i bardziej szczegółowy obraz.

Typ pryzmatu użytego w lornetce. Rozróżnia się dwa główne typy pryzmatów lornetkowych: Porro i dachowe.

Rodzaj szkła, z którego wykonano pryzmaty w lornetce. W lornetkach wyższej klasy stosowane jest zazwyczaj szkło typu kron domieszkowane tlenkiem baru o oznaczeniu BaK4.

Rodzaj szkła z jakiego wykonana jest soczewka obiektywu lornetki. Szkło typu ED o bardzo niskiej dyspersji przyczynia się do znaczącej redukcji efektu aberracji chromatycznej, wpływając dodatnio na wierne odwzorowywanie barw w obrazie.

Rodzaj powłok dielektrycznych, którymi pokrywa się powierzchnie soczewek w celu zredukowania efektu odbicia promieni świetlnych od granicy powietrze-szkło-powietrze. Powłoki przeciwodbiciowe zwiększają transmisję światła przechodzącego przez soczewki i znacząco ograniczają możliwość powstawania refleksów świetlnych wewnątrz obudowy.

Jest to maksymalna rozwartość kąta, z którego zbierane jest światło przechodzące przez lornetkę, wyrażona w stopniach (°). Kątowe pole widzenia jest jednoznacznie powiązane z liniowym polem widzenia.

Jest to maksymalna odległość pomiędzy punktami w przestrzeni, które można jednocześnie obserwować jako skrajne punkty w polu widzenia lornetki na odległości 1000 m. Liniowe pole widzenia jest jednoznacznie powiązane z kątowym polem widzenia.

Średnica obrazu soczewki obiektywowej, powstającego za okularem. Obraz ten zaobserwować można np. przez przystawienie kartki papieru w pewnej odległości od soczewki okularowej, dla której na kartce widoczny będzie krążek świetlny o ostrych krawędziach. Rozmiar źrenicy wyjściowej nie powinien przekraczać rozwarcia źrenicy oka przystawionego do okularu lornetki. Parametr ten wyliczany jest na potrzeby specyfikacji jako iloraz średnicy soczewki obiektywu i powiększenia, bez uwzględniania dodatkowych efektów, np. ograniczenia stożka świetlnego przez elementy konstrukcyjne lornetki.

Odległość pomiędzy okularem a źrenicą wyjściową lornetki. Odległość tę wyznaczyć można np. przez przystawienie kartki papieru w miejscu tworzenia się źrenicy wyjściowej za okularem i zmierzeniu jej odsunięcia od okularu. Odsunięcie źrenicy wyjściowej o przynajmniej 17 mm gwarantuje komfortowe korzystanie z lornetki również przez dorosłe osoby noszące okulary.

Odległość od obserwatora do oglądanego obiektu, począwszy od której możliwe jest ostre obrazowanie obiektu.

Określa teoretyczną jasność oglądanego w lornetce obrazu. Parametr ten wyliczany jest jako druga potęga średnicy źrenicy wyjściowej lornetki.

Określa teoretyczną zdolność urządzenia do odwzorowywania szczegółów obrazu w warunkach słabego oświetlenia. Wartość liczbową tego parametru oblicza się jako pierwiastek kwadratowy iloczynu powiększenia lornetki i średnicy soczewki obiektywu.

Rodzaj mechanizmu służącego do ustawiania soczewek w pozycji zapewniającej ostre widzenie obrazu.

Jest to zakres regulowania odległości pomiędzy osiami okularów lornetki. Regulacja odbywa się zazwyczaj poprzez rozwarcie lub zwarcie mostka lornetkowego.

Liczba określająca przedział dostosowywania zdolności skupiającej układu optycznego lornetki wyrażona w dioptriach. Korekcja dioptrażu jest szczególnie istotna dla osób posiadających znaczące różnice ostrego widzenia pomiędzy lewym a prawym okiem.

Informacja o tym, czy dane urządzenie posiada bezpośrednie złącze statywowe typu ¼", czy też złącze do adaptera statywowego tego samego typu. Obydwa rodzaje złącza umożliwiają osadzenie urządzenia na statywie fotograficznym. W przypadku lornetek korzystanie ze statywów zalecane jest przy powiększeniach większych niż 10x.

Wypełnienie obudowy lornetki azotem nie zawierającym pary wodnej gwarantuje, że powierzchnie optyczne soczewek i pryzmatów, znajdujące się wewnątrz obudowy, pozostaną niezaparowane nawet w przypadku gwałtownej zmiany temperatury otoczenia lub użytkowania lornetki w wilgotnym środowisku.

Cecha lornetki określająca szczelność jej obudowy. Istnieją różne klasy wodoszczelności począwszy od zwykłej odporności obudowy na kontakt z wodą poprzez pełną szczelność nawet po całkowitym zanurzeniu urządzenia w wodzie.

Międzynarodowa klasa wodoszczelności IPX

Wymiary podawane są w milimetrach w kolejności: długość (mm) x szerokość (mm) x wysokość (mm), przy czym długość liczona jest wzdłuż osi urządzenia.