Teleskop słoneczny Lunt LS50THa/B600 CPT

Wspaniały instrument optyczny pozwalający na szczegółowe obserwacje tarczy słonecznej w sposób jaki jeszcze niedawno nie był dostępny dla miłośników astronomii. Obiektywy teleskopów Lunt są tak skonstruowane, by dawać najwyższą ostrość w zakresie widma czerwonego (czerwona linia wodoru). Teleskopy słoneczne przeznaczone są do obserwacji w wybranych liniach widmowych. Teleskopy te ujawniają szczegóły takie, jak: protuberancje widoczne na brzegu tarczy słonecznej, granulację, aktywne obszary wokół plam słonecznych, materię zawieszoną na liniach słonecznego pola magnetycznego.

Spotyka się kompletne teleskopy słoneczne, do których wystarczy zamocować okular, jak też niekiedy duże filtry obiektywowe montowane na tubusie refraktora. Teleskopy H-alfa są przeznaczone do obserwacji w paśmie 656,3 nm. Jest to czerwona linia wodorowa, pierwsza z linii serii Balmera. Teleskop słoneczny jest w stanie wydzielić światło zawierające się w bardzo wąskim paśmie wokół linii H-alfa, zazwyczaj szerokość połówkowa dla tego typu urządzeń jest mniejsza niż 0,7 Å. Serce teleskopu to specjalny filtr interferencyjny zwany etalonem, który pozwala na uzyskanie tak wąskiego pasma. Dodatkowo w układzie optycznym są montowane też filtry odcinające nadmiar promieniowania (tak zwane ERF, Energy Rejection Filters).

Prawidłowe zredukowanie ilości promieniowania musi nastąpić przed etalonem, gdyż ten jest wrażliwy na zmiany temperatury i pod wpływem nagrzania może zmienić swoje własności. Element ten wykonany jest bardzo precyzyjnie z dwóch półprzepuszczalnych płytek szklanych. Dokładność wykonania powierzchni zazwyczaj przekracza 1/20 lambda, stąd też produkcja teleskopów słonecznych wiąże się ze sporymi kosztami. Etalon można precyzyjnie dostrajać specjalnym pokrętłem. Pozwala to na ustawienie pasma w przypadku możliwej niestabilności termicznej oraz umożliwia dostrojenie filtru do konkretnego obszaru tarczy słonecznej. Warto pamiętać, że wskutek rotacji Słońca obserwujemy dopplerowskie przesunięcie linii widmowych: pewne części tarczy zbliżają się w naszym kierunku, inne oddalają i efekt ten również może wymagać niewielkich korekt.

Możliwe jest stosowanie dwóch etalonów ustawionych w jednej osi optycznej (tzw. Double Stack są to modele oznaczone symbolem SD). Pozwala to dodatkowo zawęzić pasmo wokół linii wodorowej do mniej niż 0,5 Å. To rozwiązanie zapewnia najbardziej kontrastowy obraz 3D tarczy słonecznej, znacznie zwiększa kontrastowość i ostrość szczegółów tarczy słonecznej, niewidocznych dla modeli wyposażonych w pojedynczy filtr.

Jest wiele modeli teleskopów Lunt. Różnią się one wieloma parametrami. Ustalenie konkretnego modelu możliwe jest dzięki analizie oznaczenia:

• B – filtr blokujący promieniowanie. Może mieć średnicę: 6, 12, 18 i 34 mm. Ich oznaczenia są następujące: B600, B1200, B1800, B3400. Filtry znajdują się w wyciągu okularowym. Filtry o większej średnicy są wykorzystywane w astrofotografii dla sensorów o większych rozmiarach.

• C lub FT oznacza dwa różne typy wyciągów okularowych. C jest standardowym wyciągiem Crayforda z przekładnią 1:10, FT to ulepszony model Feather Touch. Brak litery C lub FT oznacza, że wyciąg okularowy jest prostszego typu.

• PT - (Pressure Tuner) umożliwia precyzyjną regulację filtra etalonowego zależnie od parametru ciśnienia atmosferycznego oraz od wysokości prowadzonej obserwacji. Dzięki temu możliwe jest osiąganie bardzo ostrych obrazów o doskonałym kontraście, nawet przy dużych powiększeniach.

• DS – teleskop taki posiada podwójny filtr etalon. Montowany przed obiektywem teleskopu. Oznaczenie cyfrowe (DS50, DS60) informuje jaka jest średnica filtra w mm.

CECHY PRODUKTU:

• Pojedynczy filtr etalon - umożliwia obserwacje w paśmie mniejszym niż 0,7 Å.

• System Pressure Tuner - pozwala na precyzyjną regulację filtra etalonowego zależnie od parametru ciśnienia atmosferycznego oraz od wysokości prowadzonej obserwacji.

• kątówka z filtrem B600 (średnica 6 mm). Wyposażona w gwint T2 oraz uchwyt na akcesoria w standardzie 1,25 cala.